سخن با که توان گفت

کجا

کو محرم رازی

که تا زخمی ز دل بردارد ومرهم نهد بر آن؟

من همچون شمع گریان

سوختم در آتش حسرت

نشد پروانه یی بر گرد این آتش ببازد جان

ندیدم دیده یی از مهر ریزد قطره ی اشکی

ندیدم از وفا دستی که با دستان بیامیزم

من این آوای دردم را کجا خوانم؟

من این بارغم دل را کجا ?